W Polsce co roku przybywa ok. 60 tyś. zachorowań na udar mózgu.
W większości przypadków udar pozostawia po sobie trwały ślad w postaci różnie objawiającej się niepełnosprawności, która prowadzi do izolacji społecznej i zawodowej. Dlatego też w ostatnich latach coraz więcej wysiłku wkłada się w ograniczenie inwalidztwa chorych. Postępowanie w udarze mózgu powinno opierać się na Deklaracji Helsingborskiej, podpisanej przez Polskę.Podkreśla ona zasady, które powinny być stosowane w postępowaniu z chorym po udarze mózgu.
Do zasad tych należą:
- wczesne rozpoznanie udaru
- szybka hospitalizacja
- szybka diagnostyka i próba podjęcia leczenia
- intensywna opieka medyczna w stanach zagrożenia życia
- rehabilitacja
- prewencja wtórna
Realizacją tych założeń ma zająć się zespół terapeutyczny złożony z :
- lekarza neurologa i rehabilitacji medycznej
- fizjoterapeuty
- neuropsychologa
- logopedy
- terapeuty zajęciowego
- pielęgniarki
- pracownika socjalnego
Według Deklaracji Helsingborskiej wczesną rehabilitacja należy objąć każdego pacjenta. Rehabilitacja powinna rozpoczynać się już od 1-2 dnia hospitalizacji i powinna obejmować fizjoterapie, terapię zajęciową, terapię mowy, neuropsychoterapię oraz odpowiednią opiekę pielęgnacyjną.