Jeśli chory dostał udaru mózgu, należy go natychmiast odwieźć do szpitala, a najlepiej wezwać pogotowie ratunkowe.

Wskazane jest, aby rodzina towarzyszyła choremu w celu udzielenia wywiadu o zachorowaniu (jakie objawy wystąpiły i w jakich okolicznościach), gdyż chory często nie może go sam udzielić (zaburzenia mowy, stres). Ważne jest też dostarczenie kart informacyjnych o przebytych chorobach i przyjmowanych lekach.

W szpitalu lekarz zbierze dokładny wywiad o zachorowaniu, zbada chorego, a następnie wykona szereg badań w celu okreslenia rodzaju i przyczyny udaru. Jeśli chory dotrze do szpitala odpowiednio szybko od wsytąpienia objawów i okaże się, że udar mózgu jest niedokrwienny, istnieje możliwość leczenia trombolitycznego (do 3 godzin od zachorowania). Polega ono na podaniu leku rozpuszczającego skrzep blokujący przepływ krwi w tętnicy. 

Do badań wykonywanych w szpitalu należą między innymi:

• Badanie krwi w celu oznaczenia poziomu cukru , cholesterolu, elektrolitów, wykrycia zaburzeń krzepnięcia i składu krwi.
• EKG w celu wykrycia zaburzeń rytmu serca lub jego niedokrwienia.
• RTG klatki piersiowej w celu oceny serca i płuc.
• Badanie komputerowe głowy (CT), które potwierdza rozpoznanie i określa, czy udar jest niedokrwienny, czy krwotoczny, oraz może pokazać w jakiej części mózgu i jak duży jest obszar uszkodzenia. Badanie to wykluczy inną przyczyne choroby, która moze powodować podobne objawy kliniczne, np. guz mózgu.
• Badanie USG tętnic w celu określenia, czy istnieje zwężenie lub niedrożność tętnic szyjnych i kręgowych.
• W niektórych przypadkach wykonuje sie angiografię komputerową (angioCT) lub klasyczną arteriografię tetnic (podanie kontrastu do tetnic) - najczęściej u chorych z podejrzeniem tętniaka tętnic mózgowych.Gdy istnieją wątpliwości, przeprowadza się badanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI).

Jakie inne zabiegi mogą mieć miejsce w szpitalu:

• W przypadku zaburzeń oddawania moczu chory może mieć załozony cewnik lub pampersy.
• W przypadku wystąpienia zaburzeń połykania chory może być karmiony donosową sondą, a w przypadku długo utrzymujacych się zaburzeń - sondą bezposrednio do żołądka (gastrostomia).
• W przypadku zaburzeń oddychania chory może mieć założoną rurkę intubacyjną, tracheotomię lub być podłączony do resporatora.
• Wskazane jest, aby każdy leżący chory miał założone pończochy przeciwzakrzepowe.

W szpitalu oprócz leczenia farmakologicznego chory rozpocznie kompleksowy proces rehabilitacji: ćwiczenia ruchowe, ćwiczenia funkcji mowy i sprawności myślenia. Rehabilitacja powinna być rozpoczęta najwcześniej jak to możliwe.

W trakcie pobytu chorego w szpitalu wskazane jest, aby rodzina kontaktowała się z lekarzem i fizjoterapeutą w celu uzyskania informacji o właściwym postepowaniu z chorym i jak mogłaby pomóc w procesie rehabilitacji, aby szybciej powrócił do zdrowia.